Դու կանխատեսեցիր, Աստված տնօրինեց՝ չքնե՛ք տղաներ, չքնե՛ք

Ազգային ժողովում նրա ձայնը զրնգում է ճիշտ այնպես, ինչպես պատերազմի օրերին թնդանոթն էր համազարկ արձակում՝ թշնամուն հասկացնելով, որ մեզ երբեք էլ չի կարողանալու լռեցնել: Մի անգամ եղբայրական խորհուրդ տվեցի, ասացի՝ միջանցքի մի ծայրից մյուսը գոռալով մի խոսիր, բայց նոր եմ հասկանում, որ պատերազմի բովով անցած մարդուն բնորոշ բան է՝ պետք է գոռաս, որ թե՛ զինվորը զգոն մնա, թե՛ հակառակորդը՝ կարկամած: Երազանքների հետևից մանևրող երիտասարդը կապույտ արյուն երևի թե չունի: Արտաքինից, խոսքերից չես հասկանա, որ կռվի մասնակից է, սիրտը սակայն մեծ ու ցավազգաց է այն վերքոտ խրամատի նման, որից վառվող, երազկոտ, բայցև հանդուգն ու մտահոգ աչքերով հետևել է դիմացից եկող հակառակորդի շարժին: Երբեք չի մտածել, թե մի օր մարտի դաշտում հայրենիք է պաշտպանելու բառիս ամենաուղիղ իմաստով: Հրավառության նմանվող կրակահերթերից հետո նախևառաջ զինվորների, ապա նոր ընտանիքի մասին է մտածել: Ավելի ճիշտ՝ երևի չի էլ հասցրել մտածել, հոգին ենթագիտակցորեն է անհանգստացել, իսկ սիրտը պայքարել է… Պայքարել է ոչ թե հերթական բաբախի, այլ դիմացից եկող գազանին կանխելու համար:

Հայերնասիրական ոգով առանձնապես չի դաստիարակվել, գիտեր սակայն՝ տատիկը հայրենական պատերազմի ժամանակ հանուն միասնական հայրենիքի է կռվել, մորեղբայրը՝ հանուն Մայր Հայաստանի դարպաս Արցախի: Աստված յուրահատուկ գեն է մեզ ընծա արել. թվում է, թե առանաձապես հայրենասեր չենք, բայց վտանգի պահին բոլորիս աներևույթ ինչ-որ մի բան խտուտ է տալիս ու գնում ենք վրա հասած ահը գահով նվաճելու:
Իսկ ի՞նչ է լինելու հետո… Քառօրյա պատերազմից հետո կարծեմ հենց այդ հարցն էիր քեզ տալիս, Հրա՛նտ: Հետո եղավ այն, որ դու կանխատեսեցիր, Աստված տնօրինեց, ու ուսերիդ առար ընկած ընկերների փոխարեն ապրելու ու արարելու պատասխանատվությունը: Ինչքան էլ զինվորին վայել խրոխտությունը թույլ չտա, գիտեմ, հուզվելու ես, ու ոչ թե նրա համար, թե ինչ օրեր տեսար, այլ որ այդ օրերին կողքիդ եղած շատերի չապրած հուզմունքը ծանրացել է սրտիդ վրա: Բայց հավիտենական քնի մեջ երկնային արքայություն վայելող ընկերներդ, Հրանտ, վստահ եմ, պատգամել են քեզ.

Իմաստուն է եղել հեքիաթի բարին,
Եվ աղ է ցանել նա իր խոր վերքերին,
Որ ցավը միշտ արթուն պահպանի նրան,
Չքնե՛ք, տղաներ, չքնե՛ք:

Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աստղահուզում
• Ով էլ սպասելով մնաց՝ որդուն, ամուսնուն, եղբորը
• Բարձր ԱՆԲԱՎԱՐԱՐ գնահատական
• «Ես թոռն եմ Սեդա Վարդումյանի»
• ՆԱ` լույս-փրկության Արահետը
• Սիրերգ
• Սերակարոտ
• Ախթալան և հարակից 6 բնակավայրերը 5 օրով նորից կկտրվեն արտաքին աշխարհից
• Ինչու՞ և ինչպե՞ս
• Աղոթք
• «Հունվարին պարենային մի շարք ապրանքատեսակների գծով երկնիշ գնաճ է գրանցվել»
• Իշխանությունը պայքարում է իր իսկ ծնած երևույթի դեմ
• Բուհի ռեկտոր ընտրողը նախարարն է լինելու
• Աղջիկներս Շուշիում տուն են կորցրել, բայց ամենամեծ կսկիծն այնտեղ մնացած մյուս դստերս շիրիմն է
• Երազել ու թռչել, այո, պետք է, բայց ձեր իշխանությունը բոլորին է թևաթափ անում
• Պատերազմի պատրաստվելը դպրոցական հանդես չէ, որ չհասցնեիք
• Արծրուն Հովհաննիսյանը մեկ բառ պետք է ասեր՝ ներողություն
• «Հայաստանի ու Ադրբեջանի մասով Իրանը փոխել է հռետորաբանությունը»
• Իշխանությունն արտահերթ ընտրության թեման 2-րդ պլան է մղում
• Փաշինյանն ու Ալիևն Շուշիի մասին նույն բանն են ասում

Մեկնաբանություններ